درمان استئوپروز
اهداف درمان استئوپروز شامل پیشگیری از شکستگی، کاهش احتمال بروز شکستگی، افزایش و تثبیت تراکم استخوان، کاهش عوارض ناشی از شکستگی و بهبود عملکرد جسمانی است. درمان استئوپروز به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: غیردارویی و دارویی.
درمان‌های غیر دارویی استئوپروز
دریافت کافی کلسیم و ویتامین D، انجام ورزش منظم و تغییر سبک زندگی از مهم‌ترین روش‌های درمان غیردارویی استئوپروز به شمار می‌روند.
کلسیم
مصرف کافی کلسیم اصلی‌ترین محور برای پیشگیری و درمان استئوپروز است.
اگر فرد دچار اختلال کلیوی نباشد، دریافت روزانه تا ۲۵۰۰ میلی‌گرم کلسیم باعث هیپرکلسیوری یا تشکیل سنگ نمی‌شود.
میزان نیاز روزانه به کلسیم در سنین مختلف متفاوت است. مقدار توصیه‌شده کلسیم المنتال (رژیم غذایی + مکمل) عبارت است از:
- کودکان ۸ تا ۴ ساله: ۱۰۰۰ میلی‌گرم
- نوجوانان ۹ تا ۱۸ ساله: ۱۳۰۰ میلی‌گرم
- زنان پیش از یائسگی و مردان بالغ تا ۵۰ سالگی: ۱۰۰۰ میلی‌گرم
- مردان ۵۱ تا ۷۰ سال: ۱۰۰۰ میلی‌گرم
- زنان ۵۱ تا ۷۰ سال: ۱۲۰۰ میلی‌گرم
- افراد بالای ۷۱ سال: ۱۲۰۰ میلی‌گرم
- زنان باردار یا شیرده: ۱۰۰۰ میلی‌گرم
با افزایش سن (به‌ویژه پس از ۵۰ سالگی)، جذب کلسیم کاهش پیدا می‌کند و نیاز روزانه بدن به کلسیم بیشتر از دوران جوانی می‌شود.
مجموع دریافت روزانه کلسیم = کلسیم رژیم غذایی + مکمل کلسیم
میزان کلسیم موجود در مکمل‌ها با توجه به نوع مکمل متفاوت است و باید بر اساس نسخه پزشک محاسبه شود.
علاوه بر این، کلسیم موجود در محصولات لبنی + حدود ۲۵۰ میلی‌گرم از منابع غیرلبنی در محاسبات باید لحاظ گردد.
ویتامین D
ویتامین D جذب کلسیم و فسفات را از روده افزایش می‌دهد. این ویتامین از دو راه تأمین می‌شود:
- دریافت غذایی
- تولید در پوست هنگام تابش مستقیم نور خورشید
- حداقل مقدار توصیه‌شده دریافت روزانه ویتامین D (از طریق رژیم غذایی و مکمل‌ها) باید به‌طور کامل رعایت شود.
ویتامین D، پروتئین و کافئین در سلامت استخوان و استئوپروز
- ویتامین D
- افراد ۱۹ تا ۷۰ سال: ۶۰۰ واحد
- افراد بالاتر از ۷۰ سال: ۸۰۰ واحد
- زنان باردار و شیرده: ۶۰۰ واحد
با افزایش سن، توانایی بدن برای جذب روده‌ای و تولید پوستی این ویتامین کاهش پیدا می‌کند.
پروتئین و استئوپروز
رابطه بین دریافت پروتئین و استئوپروز همچنان یکی از موضوعات مورد بحث است و پاسخ قطعی برای آن وجود ندارد.
تأثیر پروتئین موجود در رژیم غذایی بر جذب کلسیم هنوز به طور کامل مشخص نشده است.
بررسی‌ها نشان داده‌اند که تجویز مکمل پروتئین به مدت شش ماه در بیماران با شکستگی اخیر لگن، باعث کاهش قابل توجه افت تراکم استخوان در طول یک سال می‌شود.
بنابراین، مصرف پروتئین کافی نقش مهمی در حفظ سلامت استخوان‌ها و کاهش روند از دست رفتن استخوان در سالمندان دارد.
کافئین، چای و نمک
در برخی مطالعات، مصرف چای با کاهش خطر شکستگی لگن همراه بوده است. دلیل آن این است که چای در مقایسه با قهوه ترکیبات متنوع‌تری مثل فلاونوئید دارد که می‌تواند بر توده استخوانی تأثیر مثبت بگذارد.
مصرف روزانه بیش از ۲۱۰۰ میلی‌گرم سدیم (۹۰ mmol) اثر منفی قابل توجهی بر سلامت استخوان در زنان و مردان دارد. با این حال، نتایج تحقیقات درباره ارتباط سدیم و تراکم استخوان هنوز یکسان نیست.
همچنین باید از مصرف بیش از حد کافئین خودداری کرد. نوشیدن بیشتر از چهار فنجان قهوه در روز، خطر شکستگی لگن را در مردان و زنان به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
منبع: کتاب راهنمای جامع بالینی پوکی استخوان، فصل هفتم (درمان)، صفحات 40-41
این مطلب صرفاً جهت افزایش آگاهی است و جایگزین مشاوره تخصصی پزشکی نمی‌باشد.
لینک کوتاه : https://kbmd.ir/?p=5792
